معنی نام بردن در لغت نامه دهخدا

بیان کردن نام کسی. (ناظم الاطباء). یاد کردن. ذکر کردن اسم:، بیاورد برزین می سرخ فام، نخستین ز شاه جهان برد نام.، فردوسی.، ز گرشاسب اثرط نبردید نام، همان از نریمان با کام و نام.، فردوسی.، وندر فکنَد باز به زندان گرانشان، سه ماه شمرده نبرد نام و نشانشان.، منوچهری.، فاضل ترین ملوک گذشته گروهی اندک... و آن گروه دو تن را نام برده اند. (تاریخ بیهقی). اینهااند محتشم ترین بندگان خداوند که بنده نام برد. (تاریخ بیهقی ص 394).، کوه اگر حلم ترا نام برد بی تعظیم، ابر اگر دست ترا یاد کند بی تبجیل.، انوری.، واجب آمد چونکه بردم نام او، شرح کردن رمزی از انعام او.، مولوی.، دوستان شهر او را برشمرد، بعد از آن شهر دگر را نام برد.، مولوی.، من خود به چه ارزم که تمنای تو ورزم، در حضرت سلطان که برد نام گدایی.، سعدی.، درویش را که نام برد پیش پادشاه ؟، هیهات از افتقار من و احتشام دوست.، سعدی.، نه شرط است وقتی که روزی خورند، که نام خداوند روزی برند؟، سعدی.، منم آن سحربیان کز مدد طبع سلیم، نبرد ناطقه نام سخنم بی تعظیم.، عرفی (از آنندراج).، به هرکه هرچه دهی نام آن مبر صائب، که چیز خود طلبیدن کم از گدایی نیست.، صائب.، به یاد روی خسرو جام خوردی، ولی فرهاد را هم نام بردی.، وصال.، - نام بردن از کسی، او را یاد کردن. به یاد او بودن.،، آواز کردن. به نام خواندن. (ناظم الاطباء)، صورت برداشتن. (یادداشت مؤلف). سیاهه برداری. سیاهه گرفتن:، دبیر پرستندۀ شهریار...، گزیت و خراج آنچه بد نام برد، به سه روز نامه به موبد سپرد.، فردوسی.، همان جامه و تخت و اسب و ستام، ز پوشیدنیها که بردند نام.، فردوسی.، - نام بردن از...، نام ستردن. از شهرت افکندن. فراموش و محو ساختن. مدروس و متروک ساختن:، قَدرت از گردون گردان برده قدر، رایت از خورشید تابان برده نام.، انوری

معنی نام بردن در فرهنگ لغت هوشیار

یاد کردن، ذکر کردن اسم

معنی نام بردن - جستجوی لغت در جدول جو

نام بردن

لغت نامه دهخدا

نام بردن

فرهنگ لغت هوشیار

راه بردن

دست کودک یا شخص بیمار و علیل را گرفتن و او را گردش دادن، کودک را در بغل گرفتن و گردش دادن، به رفتار در آوردن، راه جستن و راه یافتن و پی بردن به جایی یا چیزی

فرهنگ فارسی عمید

نرم گردن

فروتن، فرمان بردار، آنکه فرمان کسی را می پذیرد یا اجرا می کند
فرمان بر، فرمان پذیر، فرمان شنو، فرمان نیوش، سر به راه، سر بر خط، سر سپرده، طاعت پیشه، طاعت ور، مطیع، طایع، مطاوع، مطواع، عبید، منقاد

فرهنگ فارسی عمید

جان بردن

کنایه از زنده ماندن، نجات یافتن، از مهلکه گریختن، از خطر رهایی یافتن، برای مثال هیچ شادی مکن که دشمن مرد / تو هم از موت جان نخواهی برد (سعدی - لغت نامه - جان بردن)، از مهلکه نجات یافتن

فرهنگ فارسی عمید

بار بردن

بردن بار از جایی به جای دیگر، به پشت کشیدن بار

فرهنگ فارسی عمید

نرم کردن

کوبیدن چیزی، کنایه از رام کردن

فرهنگ فارسی عمید

نماز بردن

به خاک افتادن و سجده کردن

فرهنگ فارسی عمید

کام بردن

(رَ زَ دَ)

کام بردن از چیزی، متمتع شدن از آن. بهره برداشتن و کام گرفتن از آن چیز. (از آنندراج).
- کام دل بردن، تمتع یافتن. بمراد نایل آمدن:
توان بخامشی از عمر کام دل بردن
دراز میشود این رشته از گره خوردن.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

نام کردن

(ظَ کَ دَ)

تسمیه. (دهار) (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان القرآن). اسما. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). نام دادن. نام نهادن. نامیدن. اسم گذاشتن. نام گذاردن:
ورا پادشه نام طلحند کرد
روان را پر از مهر فرزند کرد.
فردوسی.
یکی کاخ بد کرده زندانش نام
همی زیستند اندر آن شادکام.
فردوسی.
جهاندار نامش سیاوخش کرد
بدو چرخ گردنده را بخش کرد.
فردوسی.
نام قضا خرد کن و نام قدر سخن
یاد است این سخن ز یکی نامور مرا.
ناصرخسرو.
این که می بینی بتانند ای پسر
کرد باید نامشان عزی و لات.
ناصرخسرو.
هست این سفر فتح و چو آئی ز سفر باز
شاهان جهان نام کنندش سفر فتح.
مسعودسعد.
و آن را ثبات عزم وحسن قصد نام نکنند. (کلیله و دمنه).
سلیمانم بباید نام کردن
پس آنگاهی پری را رام کردن.
نظامی.
به عالم هر کجا درد و غمی بود
بهم کردند و عشقش نام کردند.
عراقی.
لب میگون جانان جام درداد
شراب عاشقانش نام کردند.
عراقی.
اگر دو گاو به دست آوری و مزرعه ای
یکی وزیر و یکی را امیر نام کنی.
ابن یمین.
کسی کو را تو لیلی کرده ای نام
نه آن لیلی است کز من برده آرام.
وحشی.
، نامزد کردن:
چو گشتاسب می خورد برپای خاست
چنین گفت کای شاه باداد و راست
کنون من یکی بنده ام بر درت
پرستندۀ افسر و اخترت
گر ایدون که هستم ز آزادگان
مرا نام کن تاج و تخت کیان.
فردوسی

تسمیه. (دهار) (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان القرآن). اسما. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). نام دادن. نام نهادن. نامیدن. اسم گذاشتن. نام گذاردن:
ورا پادشه نام طلحند کرد
روان را پر از مهر فرزند کرد.
فردوسی.
یکی کاخ بد کرده زندانْش ْ نام
همی زیستند اندر آن شادکام.
فردوسی.
جهاندار نامش سیاوخش کرد
بدو چرخ گردنده را بخش کرد.
فردوسی.
نام قضا خرد کن و نام قدر سخن
یاد است این سخن ز یکی نامور مرا.
ناصرخسرو.
این که می بینی بتانند ای پسر
کرد باید نامشان عزی و لات.
ناصرخسرو.
هست این سفر فتح و چو آئی ز سفر باز
شاهان جهان نام کنندش سفر فتح.
مسعودسعد.
و آن را ثبات عزم وحسن قصد نام نکنند. (کلیله و دمنه).
سلیمانم بباید نام کردن
پس آنگاهی پری را رام کردن.
نظامی.
به عالم هر کجا درد و غمی بود
بهم کردند و عشقش نام کردند.
عراقی.
لب میگون جانان جام درداد
شراب عاشقانش نام کردند.
عراقی.
اگر دو گاو به دست آوری و مزرعه ای
یکی وزیر و یکی را امیر نام کنی.
ابن یمین.
کسی کو را تو لیلی کرده ای نام
نه آن لیلی است کز من برده آرام.
وحشی.
، نامزد کردن:
چو گشتاسب می خورد برپای خاست
چنین گفت کای شاه باداد و راست
کنون من یکی بنده ام بر درت
پرستندۀ افسر و اخترت
گر ایدون که هستم ز آزادگان
مرا نام کن تاج و تخت کیان.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

نام دادن

اسم گذاشتن تسمیه، بنام خواندن، نامزدکردن، مشهور کردن معروف ساختن، بمقام ومنصب رساندن: نیاکانت را همچنان نام داد بهر جای بر دشمنان کام داد

معنی نام بردن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما